çünkü en çok unutulmak acıtır insanı

-ben seni arayacağım, öptüm

Dedi.

Bir daha da konuşmadık.

Neden bir insan öper ki bir daha aramayacağı birini, bilmem. 

Ya da neden bir insan sonradan konuşmayacağı birini sever?

Siz hiç mi özlemiyorsunuz, yaşanan anın güzelliğini?

Ben özlüyorum. Saçlarını, ellerini, sarıldığımda hızlıca çarpan kalbini ve kokunu.

Kokunu…

Kahretsin, öyle de çok geliyor ki burnuma. Kılıçtan keskin sanki.

Alışırım demek istemiyorum.

Kokuna duyarsızlaşmak istemiyorum.

Ben istemiyorum unutmayı seni.

Ama sen de unutmasan olmaz mı?

En çok unutulmak acıtır insanı bilir misin? Bilmezsin.

Nereden bileceksin ki.

sen içime düştün kalsan yani, her yerimi kestin tuz ver yani

Güzel hayaller kuruyoruz, peki ya sonra?

Uykusuz gecelerde bir iki güzel şarkı dinleyip, biraz sigara içip, biraz da sevgi sözcükleri ekleyerek bir anda mutlu oluveriyoruz.

Bazen düşünesi gelmiyor insanın sabaha nasıl çıkacağını.

Kendini kaptırmak istiyor anın büyüsüne, doğruluğunu sorgulamadan konuşulan yalanların.

Biraz güvende hissedince, yelkenlerimiz iniveriyor suya.

Okşanınca saçlar, insan sevildiğine kanmak istiyor.

Biraz da güçlü bir bedene gücünü teslim etmek istiyor.

Sarılmak öylesine güzel ki, sonrasında ayrılık olmasa

Anlık sevgiler öylesine güzel ki, sonrasında yitirilen saygılar olmasa

Ve gülmek öyle güzel ki sonunda ağlamak olmasa.

bari şarkılar yitip gitmesin dostlarım.