16 Temmuz 2014 Çarşamba

çünkü en çok unutulmak acıtır insanı

-ben seni arayacağım, öptüm
Dedi.
Bir daha da konuşmadık.
Neden bir insan öper ki bir daha aramayacağı birini, bilmem. 
Ya da neden bir insan sonradan konuşmayacağı birini sever?
Siz hiç mi özlemiyorsunuz, yaşanan anın güzelliğini?
Ben özlüyorum. Saçlarını, ellerini, sarıldığımda hızlıca çarpan kalbini ve kokunu.
Kokunu…
Kahretsin, öyle de çok geliyor ki burnuma. Kılıçtan keskin sanki.
Alışırım demek istemiyorum.
Kokuna duyarsızlaşmak istemiyorum.
Ben istemiyorum unutmayı seni.
Ama sen de unutmasan olmaz mı?
En çok unutulmak acıtır insanı bilir misin? Bilmezsin.

Nereden bileceksin ki.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder